بیوگرافی مهسا قربانی | مهسا قربانی اولین داور بین المللی زن ایرانی + تصاویر

بیوگرافی مهسا قربانی ، مهسا قربانی متولد سال 1368 است و در حال حاضر 28 سال سن دارد.

بیوگرافی مهسا قربانی

بیوگرافی کامل مهسا قربانی

مهسا فوتبال را سال 1385 با دروازه‌بانی در تیم منطقه چهار تهران آغاز کرد.

نه برای این که می‌خواست فوتبالیست شود که فقط برای شناختن خطاهای جاری فوتبال به‌صورت عملی.

دو سال دروازه‌بان بود تا این که سال 87 در کلاس‌های داوری شرکت کرد. او از سال 88 داوری در لیگ ایران را تجربه کرده است:

«پدر و مادرم تعریف می‌کنند وقتی از تلویزیون فوتبال می‌دیدم، فقط چشمم دنبال مردی بود که وسط زمین لباسش با همه فرق داشت؛

مشکی می‌پوشید و کاری می‌کرد که هیچ‌کسی انجام نمی‌داد. نه برای این که می‌خواستم متفاوت باشم اما واقعا عاشق داوری بودم.»

زندگینامه مهسا قربانی

بعد از دو سال با فوتبال وداع کرد تا فقط سراغ داوری برود: «سال 88 دوره‌های داوری کنفدراسیون فوتبال آسیا آغاز شد

به نام “چشم‌انداز داوران آسیا”. همه داوران زیر 25 سال را دعوت کردند برای استعدادیابی. یکی از آزمون‌ها، زبان انگلیسی بود و دیگری آمادگی جسمانی.

در آن دوره من فهمیدم شعار کنفدراسیون فقط این است که آمادگی جسمانی یعنی پاسپورت داور.»

سال 88 او تنها داور سخن‎ور زن ایران در مالزی بود. به خوبی انگلیسی حرف می‌زد و کنفدراسیون به او اعتماد کرد:

«از سال بعد مستقیم برای من دعوت‌نامه ارسال کردند. می‌نوشتند مهسا قربانی به همراه دو داور دیگر که خودتان معرفی می‌کنید

به اجلاس‌های داوری آسیا اعزام شوند.»

مهسا قربانی کیست

نخستین تجربه‌های داوری مهسا در آسیا، رقابت‌ها در سطح زیر14 سال بود. او پنج سال متوالی

به این مسابقات دعوت شد وتا سال 2016 در کلاس‌های چشم‌انداز فوتبال آسیا شرکت می‌کرد.

بعد تبدیل به داور بین‌المللی ایران شد؛ دختر جوانی که می‌توانست حالا رقابت‌های رسمی آسیا را داوری کند. قوانین فیفا می‌گویند

داوران بین‌المللی بعد از موفقیت در رقابت‌های قاره‌ای، می‌توانند به‌عنوان «داور الیت»(همان داور نخبه)، برای رقابت‌های جهانی انتخاب شوند.

در کارنامه داوری‌ مهسا می‌توان قضاوت در مسابقات مقدماتی جام ملت‌ها و رقابت‌های جوانان آسیا را دید.

او تقریبا مهم‌ترین مسابقه نیمه‌نهایی جوانان آسیا بین ژاپن و کره را سوت زد. بعد به مرحله نهایی رقابت‌های شرق آسیا دعوت شد

و کنفدراسیون آسیا حساس‌ترین بازی سال زنان، یعنی مسابقه کره شمالی و کره جنوبی را به او تحویل داد.

زندگینامه مهسا قربانی داور

اما در ایران کسی از او تصویری در ذهن ندارد: «متاسفانه عادت کرده ام به شنیدن

این جمله که چرا داوری‌های شما اطلاع‌رسانی نمی‌شوند؟ مسلما همیشه آقایان بیش تر مورد توجه هستند.

وقتی نگاه فدراسیون به فوتبال بانوان تا این حد متفاوت است، من انتظار ندارم که برنامه‌های ما مورد توجه باشند.

من قرار است ماه مارچ در جام ملت‌های آسیا داوری کنم. فدراسیون هنوز خبرش را اعلام نکرده است و من هم اعتراضی ندارم. ما عادت کرده ایم.»

تبعات عشق ورزیدن به داوری، تفکیک جنسیتی ندارد. مرد و زن با هم در این عشق می‌سوزند.

سیاهه داوران مردی که موقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی خود را از دست داده‌اند هم کوتاه نیست. مهسا می‌گوید:

«شما در داوری به پول نمی‌رسید. یک جور ارضای مالی پشت این عشق هست. من حتی نمی‌دانم به‌صورت دقیق چه قدر فدراسیون

برای هر بازی به ما می‌دهد. آن قدر که این مبلغ ناچیز است، حسابم را چک نمی‌کنم.

ما هفته قبل قرار بود آخرین بازی لیگ دختران را قضاوت کنیم اما فدراسیون موفق نشد برای ما بلیت تهیه کند.

گفتند خودتان بلیت بگیرید، ما بعد با شما حساب می‌کنیم. من روی پول این بلیت تا سال 98 حساب نمی‌کنم.»

مهسا قربانی داور فوتبال

مشکلات مهسا برای داور ماندن کم نیستند. برای تمرین یا همان آمادگی جسمانی که گفته بودند پاسپورت یک داور است،

باید پیست دو اجاره کند. ساعتی که به او اجازه دویدن می‌دهند، ساعت 6 تا 8 صبح است.

هزینه درمان مصدومیت‌ها حین تمرین یا مسابقات هم بر عهده خودش خواهد بود.

آن چه در مورد مهسا قربانی نمی‌دانیم، این است که یک داور خانم ایرانی موفق شده است برای نخستین بار قاضی یک بازی مردان باشد.

او در کلاس‌های داوری کنفدراسیون آسیا شرکت می‌کرد و به مالدیو دعوت شد. کنفدراسیون آسیا از او خواست یک بازی لیگ دو مالدیو را قضاوت کند.

مهسا از تجربه‌اش به «ایران وایر» می‌گوید: «می‌دانستم که با قوانین حاکم در ایران چنین بختی نخواهم داشت.

وقتی بازی لیگ دو آقایان را به من دادند، هیجان‌زده بودم. نگاه‌های تبعیض‌آمیز اول بازی را هرگز فراموش نمی‌کنم.

اما چند دقیقه که گذشت، همه‌چیز طبیعی شد. نگاه من به بازیکنان از بالا به پایین بود. بارها قاطعانه برخورد کردم.

خیلی زود فهمیدند این جا یک قاضی است که سوت می‌زند، نه یک زن یا یک مرد.»

همین داوری‌ها، همین پوشش متفاوت او در زمان قضاوت‌های بین‌المللی و شاید جسارت‌های متفاوتش بود که «علی احمد الطریفی» عربستانی را تحریک کرد تا نگاه متفاوت خود نسبت به یک داور زن را به گوش ایران برساند.

 الطریفی یک نام ساده در کنفدراسیون فوتبال آسیا نیست. ملیتی عربستانی دارد و ناظر و مدرس کنفدراسیون فوتبال آسیا است.

بیوگرافی مهسا قربانی داور بین الملی فوتبال

مهسا نخستین داور ایرانی بود که زمان قضاوت در رقابت‌های آسیایی، البسه مخصوص داورانِ زن کشورهای اسلامی را بر تن نکرد.

کلاهی روی سر گذاشت و در زمین دوید. علی احمد الطریفی در آن زمان ناظر کنفدراسیون فوتبال آسیا بود و در واکنش به این امر گفت:

«چه طور اجازه می‌دهید یک زن مسلمان با این لباس در زمین فوتبال قضاوت کند؟» شاید نفوذش در کنفدراسیون و شاید هم علایق و رابطه

خاص او با مدیران فوتبال ایران، الطریفی را صاحب قدرتی کرده است که می‌تواند مهم‌ترین شانس اول دختران ایرانی برای قضاوت

در جام جهانی زنان را زیر فشار بگذارد چون او چنین لباسی را پوششی مناسب برای یک زن مسلمان در فوتبال آسیا نمی‌داند.

مهسا علاقه‌ای به باز کردن آن پرونده ندارد: «قوانین کنفدراسیون به ما اجازه صحبت کردن در مورد ناظران یا مقامات را نمی‌دهند.

صحبت کردن در مورد چیزی که گذشته است، فایده‌ای ندارد. من به جام ملت‌های آسیا نگاه می‌کنم؛ جایی که باید بهترین باشم.»

مهسا قربانی یکی از داوران رقابت‌های جام ملت‌های آسیا خواهد بود. او از کلیشه‌ها بیرون می‌آید:

«رؤیای من، قضاوت در جام جهانی است. در سطح آسیا بهترین و شاید سیاسی‌ترین بازی‌ها را به من دادند،

حالا باید در جام ملت‌ها خودم را محک بزنم. من تنها داوری هستم که در جام ملت‌های آسیا قضاوت می‌کند

و تجربه جهانی ندارد. باید از جام ملت‌ها، به جام جهانی زنان برسم.»

او تنها داور ایرانی در جام ملت های آسیا است، حتی اگر فدراسیون فوتبال نام او را سانسور کرده باشد.

مهسا قربانی حالا دیگر چهره ای شناخته شده در دنیای داوری فوتبال است. او قضاوت های زیادی انجام داده و در مسابقات بین المللی هم حضور یافته است.

مهسا قربانی متولد سال ۱۳۶۸ است و در حال حاضر ۲۸ سال سن دارد و دانشجوی ارشد مدیریت بازاریابی ورزش است. او از سال ۲۰۰۵ داوری را با قضاوت در فوتسال شروع کرد و پس از دو سال هم وارد فوتبال شد. از همان سال اولی که وارد داوری فوتبال شد با توجه به فاکتورهای مختلف و متعدد برای رقابت‌های زیر ۱۴ سال آسیا اعزام شد. قربانی چهار سال متوالی برای این رقابت‌ها اعزام شد و در نهایت برای دوره‌ای به نام «چشم‌انداز آسیا» انتخاب شدم رفت.

مرحله اول این دوره در مالزی برگزار شد و مرحله دوم هم در مالدیو. قربانی در این دوره‌ها با موفقیت ظاهر شد و در نهایت سال ۲۰۱۷ به عنوان داور رسمی آسیا معرفی شد.

به خاطر داوری شدن فوتبال بازی کردم!

همیشه به قضاوت کردن در فوتبال علاقه داشتم.از زمان بچگی هم هر وقت مسابقات فوتبال را می‌دیدم همیشه به دنبال آن شخصیت خاص و «یه دونه» داور بودم. وقتی کارم را در داوری شروع کردم به من گفتند بهتر است خودت هم فوتبال بازی کنی تا با آشنایی کامل با فوتبال در امر قضاوت موفق‌تر باشی. من یکی دو سال در حد آماتور فوتبال بازی کردم و پس از آن خیلی سریع وارد این عرصه شدم.

آمادگی جسمانی و زبان انگلیسی

بارزترین ویژگی یک داور بحث آمادگی جسمانی است. داورها باید همسطح و هم تراز فوتبال روز دنیا پیش بروند. از آنجا که فوتبال خیلی سرعتی‌تر شده و سطح بازیکنان نیز بالاتر رفته داوران هم باید به شرایط ایده‌آلی برسند. بعد از فاکتور آمادگی جسمانی برای حضور در میادین بین‌المللی و قضاوت در آن باید به زبان انگلیسی تسلط داشته باشیم.بحث‌های شخصیتی هم در مورد داوران بسیار مهم است.

قضاوت زندگی دیگران اصلا جالب نیست

قضاوت زندگی دیگران اصلا جالب نیست و درباره چیزی که به من مربوط نباشد دخالت نمی‌کنم. اما اگر قضاوت را از دید منطقی نگاه کنم و حتی اگر باعث شود به ضرر خودم تمام شود ترجیح می‌دهم این قضاوت را در زندگی شخصی هم به صورت کاملا عادلانه داشته باشم. قبل از این‌که وارد محیط فوتبال بشوم دختری بودم که چنین شخصیتی داشتم و در واقع باید بگویم شخصیتم مرا به سمت داوری هل داد.

می خواهم تا مقطع دکترا بخوانم

دانشجوی ارشد مدیریت بازاریابی ورزش هستم. علاقه من درس است.دلم می‌خواهد تا مقطع دکترا پیش بروم و تحصیلاتم را تکمیل کنم. مثل هر داور دیگری در افق رویاهایم قضاوت در جام‌جهانی را می‌بینم.این کار خیلی سختی است، ولی با توجه به توانایی‌هایی که در خودم می‌بینم و البته با توجه به تلاش و برنامه‌ریزی شدنی است.من همه چیز را بر پایه داوری گذاشته‌ام.

قضاوت در جام جهانی دور از دسترس نیست

من هیچ وقت مغرورانه به عملکردم نگاه نمی‌کنم.قضاوت در جام جهانی دور از دسترس نیست. اگر روزی هم بخواهم از داوری خداحافظی کنم قطعا دوست دارم در امر مرتبط با داوری و البته تدریس فعالیت داشته باشم.

کارت دادن از ویژگی‌های اردیبهشتی‌هاست!

در قضاوت هم کارت زرد و هم کارت قرمز داده‌ام. در واقع کارت دادن از ویژگی‌های اردیبهشتی‌هاست! اگر کارت قرمز بدهم که دیگر تمام است. طبق قوانین بازی کارت قرمز برگشت ندارد. من در زندگی‌ام خیلی مدارا و گذشت می‌کنم، اما اگر نیاز باشد اصلا تعارف نمی‌کنم و به هر فردی ممکن است کارت قرمز نشان بدهم!

خودم را جای بازیکن می‌گذارم

زمانی که کارت قرمز می‌دهم خودم را جای بازیکن می‌گذارم و می‌بینم که چقدر آن لحظه می‌تواند برای آن بازیکن سخت باشد. بازیکنان نسبت به تصمیم داور کاملا آگاه هستند، اما گاهی اوقات در آن شرایط مجبورند کاری انجام بدهند که مستحق دریافت کارت زرد یا قرمز باشد.بدتر از آن زمانی است که داور کارت می‌دهد و بازیکن منکر خطای خود می‌شود.

داور دوست ندارد به کسی کارت بدهد

داور دوست ندارد به کسی کارت بدهد، او فقط می‌خواهد بازی اجرا شود و همه به روح قانون نیز احــتــرام بگــذارند.فوتبالی باید نمایش داده شود که همه انتظارش را دارند.کارت زرد دادن کار سختی نیست و ابزار کار یک داور برای قضاوت در چارچوب یک مسابقه است.

دروازه بان سر بازیکن را جای توپ مشت کرد!

در لیگ داخلی بانوان دو سال پیش دروازه‌بان و بازیکن حریف بر سر تصاحب توپ جدالی با هم داشتند و دروازه‌بان به اشتباه به جای این‌ که توپ را مشت کند، سر بازیکن حریف را مشت کرد که منجر به مصدومیت وی شد.

اگر داور نبودم قطعا جایگاه خوبی در یک رشته ورزشی داشتم

من کلا ورزش را خیلی دوست دارم و نگاهی عادی به آن ندارم.اگر در زندگی هدفی داشته باشم تا آخرین حد ممکن برای رسیدن به قله آن هدف تلاش می‌کنم.اگر داور نبودم قطعا در یک رشته ورزشی می‌توانستم به جایگاه خوبی برسم. من قانع نیستم و نمی‌ خواهم فقط تا حد مشخصی پیشرفت کنم. اگر سلامت کامل داری فقط انگیزه و همت خود را به کار ببر تا به هر آنچه می‌خواهی برسی. من همیشه با همین ایده در زندگی‌ام پیش رفته‌ام.

حرف پایانی شما را هم می‌شنویم. از پدر و مادرم که حامیان بی‌چون و چرایم هستند تشکر می‌کنم و البته از مسئولان ورزش کشورم که بستری را برای رشد و پیشرفت بانوان ورزشکار فراهم آورده‌اند نیز کمال قدردانی را دارم. ما بانوان در همه رشته‌های ورزشی به حمایت بیشتری نیاز داریم. بانوان ورزشکار بارها توانایی‌های خود را در ابعاد بین‌المللی نشان داده‌اند بنابراین انتظار می‌رود مسئولان به ورزش بانوان بیشتر بها بدهند.

منبع: جام جم