معماری آکادمی شطرنج شانگهای – گروه معماری Tongji

معماری آکادمی شطرنج شانگهای – گروه معماری Tongji

این بنا در مرکز شهر شلوغ و پرجمعیت شانگهای قرارگرفته است. به راحتی قابل تصور است که در چنین شرایطی زمبن پروژه بین چهار برج قرار گرفته و توسط آنها احاطه شده است. به همین دلیل معمار پروژه از طریق ایجاد نمای منحصر به فرد و ملموس در پروژه به جای حجم و ارتفاع سعی بر شاخص نمودن پروژه نموده است. در واقع معمار این بنا باید تصمیم نهایی خود را می گرفت که در میان این همه تنوع و رنگ های گوناگون که در اطراف پروژه آکادمی شطرنج شانگهای در فضای تجاری مرکز شهر وجود دارد می خواهد طرح و رنگی جدید را اعمال نماید که در این فضای پر تنوع امکان کم رنگ شدن و کم اثر بودن آن نیز وجود داشت، یا اینکه قصد استفاده از نمایی ساده و بی آلایش را دارد تا بتواند شاخص ترین ویژگی بافت همسایه های خود را زیر سوال برد و حریفی توانمند در معماری برای آنها باشد.

نمای این ساختمان با الهام از صفحه شطرنج طراحی شده و خالی از هر گونه نقاط عطف بصری و تمرکز گرایی و با حداکثر سادگی ایجاد شده است. در واقع سطحی یک دست و دارای بافت ترکیبی از فضاهای پر و خالی است. این همان تاثیری که معمار پروژه می خواهد را بر بافت بناهای اطراف خود گذاشته است. به عبارت دیگر تاثیری جذاب و چشم نواز را کنار بافت همسایگی پروژه که مملو از طرح و نور و رنگ است را پدید آورده که گویی پس از همه این رنگ‌ها، طرح‌ها و نور چشم عابران می تواند آرامش یابد و روح عابران تازه شود.

به دلیل ابعاد زمین پروژه که دارای 140 متر طول و 40 متر عرض است، طراحی و چیدمان فضاها در پروژه آکادمی شطرنج شانگهای در چنین زمین کشیده ای سخت و دشوار بوده است. بنابراین معمار تلاش نموده که این کشیدگی را در ذهن مخاطب پروژه از بین برد. برای رسیدن به این مهم، معمار پروژه از روش هایی متفاوت بهره برده که هر کدام از آنها در جایگاه خود اثر بخش بوده و بر روی پلان و حسی که به مخاطب می دهد تاثیر مثبت داشته است. برای مثال برای رسیدن به تنوع فضایی در پلان و معماری داخلی پروژه، در بعضی قسمت های ابتدا و انتهای ساختمان از مسیر خطی طبعیت نشده است و مقداری به عرض آنها اضافه شده است. همچنین در طبقه همکف علاوه بر این این بیرون زدگی ها، در قسمت ورودی پروژه از مسیر خطی مقداری عقب نشسته تا تنوع در پلان دو چندان شده و ساختمان با شکوه تر به نظر برسد.

معمار این پروژه با جانمایی فضاها در طبقه دوم به روشی متفاوت، تنوع را برای مخاطبین در دکوراسیون داخلی این طبقه نیز فراهم نموده است. به گونه ای که در بخش هایی از مسیر خطی پلان، راهروی وسط و شریان اصلی ساختمان با نمای پروژه مماس شده و یکی از دیواره های راهرو مرکزی در جداره نما تلفیق میشود. اما این پایان کار معمار در ایجاد تنوع در طبقه دوم نیست بلکه علاوه بر ترکیب نما و جداره راهروها، به این جداره ها معنا نیز بخشیده است. برای درک بهتر این امر می توان گفت جداره ها علاوه بر وظیفه نورگیری فضاهای داخلی ساختمان، بازشوهایی برای تراس هستند. با این کار نمای روبه رو با تعریف تراس و و بازشوهای فعال تا حدودی در اختیار گرفته شده است.